આજની પરીક્ષા સિસ્ટમ

આજની પરીક્ષા સિસ્ટમ<br /> <br /> વાદળ બંધાય એટલે મોરને કહેજો કે<br /> એના બચ્ચાને ટહુકો ગોખાવે.<br /> <br /> પક્ષીઓના બચ્ચાને કહી દેવાનું પાંખો હોય તેથી શું ?  માળામાંથી ઉડતા પહેલા તમારે એન્ટ્રન્સ એક્ઝામ આપવાની.<br /> <br /> માછલીઓને તરતા શીખવા માટે સ્વીમીંગ ક્લાસ ફરજિયાત છે.<br /> <br /> જંગલની પરીક્ષામાં first rank આવે તો જ સિંહને રાજા ગણવાનો.<br /> નાપાસ થશે તો સિંહનું ગર્જના કરવાનું લાયસન્સ રદ કરવામાં આવશે.<br /> <br /> પતંગિયાઓને કહીદો કે રંગો ઊપર નિબંધ લખીને લાવે.<br /> <br /> રેસમાં પહેલા આવવા માટે સસલાને મેરાથોન દોડાવો.<br /> કાચબા સામેની હરિફાઇ જીતવા માટે હવે સસલાને ટયુશનમાં મોકલો.<br /> <br /> મોરને એના મોરપીંછના સમ.<br /> Examiner ની સામે જો કળા નહિ કરી શકે તો આવતી કાલથી ટહુકા કરવાના બંધ.<br /> <br /> માછલીઓને માનસિક રીતે તૈયાર કરી દો કે પરીક્ષક કહેશે તો ઝાડ ઉપર પણ ચડવું પડે.<br /> પરીક્ષામાં જો પાસ થવું હોય તો કાચબાને પણ ઉડીને દેખાડવું પડે.<br /> <br /> ગધેડાઓને કહી દો પાઠ્ય પુસ્તકો વાંચીને<br /> intelligent બની જાય.<br /> <br /> હાથી જેવા ભારેખમ સપનાઓ ખભે લઈને<br />  તમારે ખિસકોલી બનીને પરીક્ષા આપવાની.<br /> <br /> બોસ, કીડી જેવી જાત લઈને<br /> તમારે હાથી હોવાની સાબિતી આપવાની....!!!                                            

આજની પરીક્ષા સિસ્ટમ

આજની પરીક્ષા સિસ્ટમ વાદળ બંધાય એટલે મોરને કહેજો કે એના બચ્ચાને ટહુકો ગોખાવે. પક્ષીઓના બચ્ચાને કહી દેવાનું પાંખો હોય તેથી શું ?  માળામાં...

+ Read more »

ચા ની ચિંતા કરો, કપ ની નહિ...

એક આખું ગ્રુપ કોલેજ<br /> છોડ્યાના ઘણા વર્ષો પછી<br /> પાછું ભેગું થયું.<br /> <br /> બધાજ મિત્રો સેટ હતા અને<br /> ઘણા પૈસા કમાઈ રહ્યા હતા.<br /> <br /> એ લોકો પોતાના ફેવરેટ<br /> પ્રોફેસરના ઘરે ભેગા થયા.<br /> <br /> પ્રોફેસર સાહેબે એમના<br /> કરીયર વિષે પૂછ્યું<br /> <br /> ધીરે ધીરે વાત જીવન માં<br /> વધતા સ્ટ્રેસ અને કામ ના<br /> વધતા પ્રેશર પર આવી ગઈ.<br /> આ મુદ્દા પર બધાજ એકમત હતા,<br /> <br /> ભલે એ હવે આર્થિક રીતે ઘણા<br /> મજબુત હતા પણ હવે<br /> એમના જીવનમાં એ મજા,<br /> સુખ અને શાંતિ નથી જે પહેલા હતી.<br /> <br /> પ્રોફેસર સાહેબ ખૂબ ધ્યાનથી<br /> વાત સાંભળી રહ્યા હતા,<br /> <br /> એ અચાનક ઉભા થયા અને<br /> કિચનમાં જઈને પાછા આવ્યા<br /> અને બોલ્યા,,<br /> <br /> 'ડીયર સ્ટુડન્ટ'<br /> હું તમારા બધા માટે ગરમા ગરમ<br /> 'ચા' બનાવીને આવ્યો છું,<br /> <br /> પણ પ્લીઝ તમે બધા કિચનમાં જઈને<br /> પોત-પોતાના માટે 'કપ' લેતા આવો.<br /> <br /> છોકરાઓ ઝડપથી અંદર ગયા<br /> ત્યાં જાત જાતના કપ મુક્યા હતા,<br /> બધાજ પોતાના માટે સારામાં સારો<br /> કપ શોધવા લાગ્યા.<br /> <br /> કોઈએ ક્રિસ્ટલ નો શાનદાર કપ<br /> ઉઠાવ્યો તો કોઈએ પોર્શીલેન નો કપ લીધો, તો કોઈએ કાચનો કપ સિલેક્ટ કર્યો.<br /> <br /> બધાના હાથમાં ચા આવી ગઈ<br /> પછી પ્રોફેસર સાહેબ બોલ્યા,<br /> <br /> "જો તમે ધ્યાન આપ્યું હોય તો,<br /> જે કપ દેખાવમાં શાનદાર અને<br /> મોઘાં હતા તમે એજ કપ લીધા છે,<br /> <br /> સાધારણ દેખાતા કપની તરફ જોયું પણ નથી."<br /> જ્યાં એક તરફ આપણા માટે<br /> <br /> સૌથી શ્રેષ્ઠ<br /> વસ્તુની ઝંખના રાખવી એક નોર્મલ વાત છે,<br /> <br /> ત્યાં બીજી તરફ એ આપણા જીવન માં<br /> સ્ટ્રેસ અને પ્રોબ્લેમ્સ લઈને આવે છે..<br /> <br /> ફ્રેન્ડસ, એતો પાક્કું છે કે કપ<br /> ચાની ક્વોલીટીમાં કોઈ બદલાવ નથી લાવતો,<br /> <br /> એ તો બસ એક સાધન છે<br /> જેના માધ્યમથી તમે ચા પીવો છો.<br /> અસલમાં તમને જે જોઈતું હતું<br /> <br /> એ માત્ર ચા હતી,<br /> કપ નહિ.<br /> છતાંય તમે બધા શ્રેષ્ઠ કપ ની પાછળજ ભાગ્યા,<br /> અને પોતાનો કપ લીધા બાદ બીજાના કપ ને<br /> નિહાળવા લાગ્યા.<br /> <br /> હવે એક વાતને ધ્યાનથી સાંભળો,<br /> <br /> "આપણું જીવન ચા સમાન છે,<br /> આપણી નોકરી, પૈસા,<br /> પોઝીશન કપ સમાન છે.<br /> એ બસ જીવન જીવવાના સાધનો છે<br /> ખુદ જીવન નહિ... અને<br /> આપણી પાસે કયો કપ છે<br /> એ ના તો આપણા જીવન ને<br /> ડીફાઇન કરે છે, ના તો એને ચેન્જ કરે છે.<br /> <br /> ચા ની ચિંતા કરો, કપ ની નહિ...<br /> <br /> દુનિયાના સૌથી ખુશકિસ્મત લોકો એ નથી<br /> જેની પાસે બધુંજ સર્વ શ્રેષ્ઠ છે,<br /> પણ એ લોકો છે જેની પાસે જે છે એનો સર્વ શ્રેષ્ઠ<br />  ઉપયોગ કરીને જીવન ને રંગીન બનાવે છે, મોજ માણે છે, અને ભરપુર જીવન જીવે છે.<br /> <br /> સાદગી થી જીવો,<br /> સૌને પ્રેમ કરો,<br /> સૌનો ખ્યાલ રાખો,<br /> જીવન નો આનંદ લો.<br /> એકબીજા સાથે<br /> જોડાયેલા રહો.<br /> આ જ સાચું જીવન છે.<br /> <br />  'જમાવટ' તો જીંદગીમાં હોવી જોઈએ....<br /> <br /> બાકી 'બનાવટ' તો આખી દુનિયા માં છે જ..<br /> <br /> 'હસતા' શીખો યાર.....<br /> 'રડતા' તો 'સમય' શીખડાવી દેશે..........                      

ચા ની ચિંતા કરો, કપ ની નહિ...

એક આખું ગ્રુપ કોલેજ છોડ્યાના ઘણા વર્ષો પછી પાછું ભેગું થયું. બધાજ મિત્રો સેટ હતા અને ઘણા પૈસા કમાઈ રહ્યા હતા. એ લોકો પોતાના ફેવરેટ પ...

+ Read more »

એક સાચો શિક્ષક શું કરી શકે ?? એક ખુબ જ પ્રેરણાદાયી પ્રસંગ…!!

એક સાચો શિક્ષક શું કરી શકે ?? એક ખુબ જ પ્રેરણાદાયી પ્રસંગ…!!<br /> <br /> એક દિવસ એક શિક્ષિકા બહેને નવમાં ધોરણના વિદ્યાર્થીઓને બે મોટા કાગળમાં પોતાના ક્લાસના વિદ્યાર્થીઓના નામ લખવા કહ્યું. દરેક નામની સામે તેમ જ નીચે બે લીટી ખાલી રાખવાનું કહ્યું. વિદ્યાર્થીઓને નવાઈ લાગી. થોડીક ઇન્તેજારી પણ થઇ કે બહેન શું કરવા માંગે છે ?<br /> <br /> શિક્ષિકા બહેને ત્યારબાદ દરેક વિદ્યાર્થીના નામની સામે જે તે વિદ્યાર્થીના સૌથી સારા ગુણો વિષે બધાને યાદ આવે તેટલું લખવાનું કહ્યું. દરેકે દરેક વિદ્યાર્થીના સદગુણને યાદ કરીને લખવામાં બધા વિદ્યાર્થીઓને ખાસ્સી વાર લાગી. આવા નવતર પ્રયોગનો આનંદ પણ આવ્યો. ક્લાસનો બાકીનો સમય પણ આજ કામમાં પૂરો થયો. શાળા છૂટ્યા બાદ દરેકે પોતાનું લખાણ શિક્ષિકા બહેનને સુપરત કરીને વિદાય લીધી.<br /> <br /> અઠવાડિયાના અંતે શિક્ષિકાબહેને દરેક વિદ્યાર્થીના નામવાળો એક એક કાગળ તૈયાર કર્યો. પછી તેના પર દરેક વિદ્યાર્થીએ તેના વિષે શું સરસ લખ્યું છે તેની યાદી તૈયાર કરી. સોમવારે ફરીથી ક્લાસ મળ્યો ત્યારે તેમણે દરેકને પોતાના નામવાળું લિસ્ટ આપ્યું. દરેક વિદ્યાર્થી આશ્ચર્યમાં ગરકાવ થઇ ગયો. દરેકના મોઢેથી આનંદના ઉદગારો સરી પડ્યા.<br /> <br /> અરે ! ભગવાન ! બધા મારા વિષે આટલું સરસ વિચારે છે ?……<br /> <br /> દરેકના હૃદયમાં મારા માટે આટલું બધું સન્માન હશે ? આવું તો મેં ક્યારેય સપને પણ વિચારેલું નહીં !…..<br /> <br /> બધા મને આટલું ચાહતા હશે તેની કલ્પના પણ મેં ક્યારેય નહોતી કરી…….!!<br /> <br /> આંખમાં આંસુ સાથે દરેક વિદ્યાર્થી આવા ઉદગારો વ્યક્ત કરતો ગયો. પોતાનું મહત્વ બીજાને મન આટલું બધું હશે એ કોઈના માનવામાં જ નહોતું આવતું ! એ દિવસ પૂરો થયો. ત્યારબાદ બધા જ વિદ્યાર્થીઓ એકબીજા સાથે હળીમળીને જ રહ્યા. કોણે કોના વિષે શું લખ્યું હતું તે કોઈ જાણતું ન હતું. એટલે બાકીના વર્ષો દરેક જણે બીજાની લાગણી ન દુભાય તેનો બરાબર ખ્યાલ રાખ્યો. મહીનાઓ વીતી ગયા. આ વાત પણ ભુલાઈ ગઈ.<br /> <br /> ઘણા વર્ષો પછી એ જ શહેરનો એક વિદ્યાર્થી વિયેટનામની લડાઈમાં માર્યો ગયો. એનું નામ માર્ક. એનું શબ ગામમાં લાવવામાં આવ્યું. દેશને ખાતર ખપી જનાર જવાંમર્દને શ્રદ્ધાંજલિ આપવા લોકો ઉમટી પડ્યા. પેલાં શિક્ષિકા બહેન પણ તેમાં સામેલ હતા. જયારે તેમણે અશ્રુભરી આંખે – મારા વ્હાલા વિદ્યાર્થી ! – એમ કહીને કોફીન ઉપર ફૂલો વેર્યા ત્યારે બાજુમાં ઉભેલ એક અન્ય સૈનિક નજીક આવ્યો.<br /> <br /> ધીમેથી તેમણે કહ્યું – શું તમે જ માર્કના નવમાં ધોરણના ક્લાસટીચર છો મેડમ ?<br /> <br /> હા, કેમ ? – શિક્ષિકા બહેન ને આશ્ચર્ય થયું.<br /> <br /> ના, કંઈ નહીં. માર્ક તમારા વિષે હંમેશા ખૂબ જ કહેતો રહેતો. તમને એ હંમેશા અતિ આદરથી યાદ કરતો.<br /> <br /> ત્યારપછી ત્યાં હાજર રહેલા સમુદાયમાં થોડીક ગુસપુસ શરુ થઇ ગઈ.<br /> <br /> અંતિમ ક્રિયા પતી ગયા પછી પ્રાર્થના માટે બધા એકઠા થયા. ત્યારે એક સજ્જન પેલાં શિક્ષિકા બહેનની પાસે આવ્યા અને અત્યંત માનપૂર્વક બોલ્યા – નમસ્તે ! તમે જ માર્કના નવમાં ધોરણના કલાસ ટીચર છોને ?<br /> <br /> જુઓ, માર્ક મરાયો ત્યારે એના ખિસ્સામાંથી અ કાગળ મળેલો. એના પર માર્કે પોતાના હાથે લખેલું છે કે ‘ નવમાં ધોરણના અતિઆદરણીય કલાસ ટીચર તરફથી મળેલી સર્વોત્તમ ભેટ.’<br /> <br /> સેલોટેપ વડે ઠેકઠેકાણેથી ચોંટાડેલો એ કાગળ કેટલી બધી વખત ખોલેલો અને ફરીથી ગડી વળાયેલો હશે એ એની સ્થિતિ પરથી સ્પષ્ટ દેખાઈ આવતું હતું. કાગળ જોઇને શિક્ષિકા બહેન ગળગળા થઇ ગયા. એ પેલો જ કાગળ હતો જે એક દિવસ એમણે ક્લાસના દરેક વિદ્યાર્થીને એમના અંગે બીજા વિદ્યાર્થીઓ શું સરસ વિચારે છે તે નોંધીને આપેલો.<br /> <br /> બહેન !….. માર્કની જ બેરેકમાં સાથે રહેલો અન્ય એક સૈનિક બોલ્યો. – માર્ક હંમેશા કહેતો કે આ કાગળ એના જીવનની સૌથી અમૂલ્ય ભેટ હતી.<br /> <br /> એ જ સમયે એક અન્ય યુવતી ત્યાં આવી. બોલી. – હા બહેન ! મારા પતિએ પણ એમનો આવો જ કાગળ મઢાવીને ફ્રેમ કરાવીને ઘરમાં રાખ્યો છે !<br /> <br /> અરે મારા પતિએ તો અમારા લગ્નના આલબમમાં સૌથી પ્રથમ પાને આવો જ કાગળ લગાવ્યો છે !<br /> <br /> અને હું તો હંમેશા માર્કની જેમ જ આ કાગળ મારા ગજવામાં જ રાખું છું. મારી જિંદગીની પણ એ એક કિંમતી ભેટ છે !<br /> <br /> અન્ય એક યુવકે પોતાના ખિસ્સામાંથી એવો જ એક કાગળ કાઢીને બધાને બતાવ્યો.<br /> <br /> વાતાવરણમાં અહોભાવથી ભરેલી શાંતિ છવાઈ ગઈ. આંખમાં આંસુ અને આદરથી ત્યાં ઉપસ્થિત દરેક વ્યક્તિ પેલાં શિક્ષિકા બહેનને જોઈ રહી. હવે રડવાનો વારો શિક્ષિકા બહેનનો હતો. દરેક વિદ્યાર્થીના માથે હાથ મૂકીને એ ખૂબ જ રડ્યા.<br /> <br /> એક નાનકડો પ્રસંગ જીવનને કેવો વળાંક આપી શકે ? બીજા લોકોએ આપણા માટે કહેલા થોડાક સરસ શબ્દો આપણી જિંદગીને સુંદર ઘાટ આપી દેતા હોય છે. આપણે હંમેશા બીજા અંગે વાત કરતા કે બોલતા આટલો જ ખ્યાલ રાખીએ તો ખાતરીથી એ લોકો એ શબ્દોને મઢાવીને જ રાખવાના……!<br /> <br /> આપણે આપણા મિત્રો, સ્નેહીઓ તેમ જ સગાવહાલાઓને કહીએ કે આપણે એમને કેટલા ચાહિયે છીએ, આપણા માટે એ લોકો ખૂબ જ મહત્વના છે, આપણે એમને ખૂબ જ આદરથી જોઈએ છીએ, એ લોકોના ક્યાં સદગુણો આપણને પ્રેરણા આપે છે અને મુશ્કેલીના સમયમાં માર્ગદર્શન પણ આપે છે…….<br /> <br /> ચાલો, ખૂબ મોડું થાય તે પહેલાં દુનિયાને કહી દઈએ કે અમે તને ખૂબ જ ચાહીએ છીએ…….!!!                       <br /> <div> <br /></div>

એક સાચો શિક્ષક શું કરી શકે ?? એક ખુબ જ પ્રેરણાદાયી પ્રસંગ…!!

એક સાચો શિક્ષક શું કરી શકે ?? એક ખુબ જ પ્રેરણાદાયી પ્રસંગ…!! એક દિવસ એક શિક્ષિકા બહેને નવમાં ધોરણના વિદ્યાર્થીઓને બે મોટા કાગળમાં પોતાના ક...

+ Read more »

અંજલિ ગુજરાતને

જય વસાવડા લિખિત આટલી સરસ<br /> અંજલિ ગુજરાતને ભાગ્યે જ કોઈએ<br /> આપી છે :-<br /> પુનરાવર્તન કરવું ગમે તેવી આ ગુર્જર<br /> સ્તુતિ ફરી ફરીને share કરવાનું ગમે<br /> તેવી છે<br /> આ ગુજરાત છે....... (<br /> જેના મેળામાં રાજુડીનો ને’ડો લાગે<br /> છે એ ગુજરાત.<br /> જયાં રૂપની પૂનમ પાછળ પાગલ થઇ<br /> અફીણી આંખના ગીતો ઘોળાય છે, એ<br /> ગુજરાત.<br /> ઘોલર મરચાંના લાલ હિંગોળક રંગનું<br /> ગુજરાત.<br /> શિવતાંડવમાં પડેલા સતીના હૃદયને<br /> ગબ્બર પર સાચવીને બેઠેલું ગુજરાત.<br /> ફળફળતાં ઢોકળાં જેવું નરમ અને<br /> માફાળા ગાડાની ધુંસરી જેવું નક્કર<br /> ગુજરાત...........<br /> હું સિકસર મારતી વખતે યુસુફ પઠાણના<br /> કાંડાની ફૂલી ગયેલી નસમાં રક્ત<br /> બનીને ધસમસું છું,<br /> અને પરેશ રાવલના ચહેરા પર અંકાતા<br /> રમતિયાળ સ્મિતમાં ઝગમગું છું. હું હેમુ<br /> ગઢવીના કસુંબલ કંઠનો અષાઢીલો<br /> ટહુકો છું અને કલ્યાણજીભાઇએ<br /> કલેવાયોલીન પર છેડેલી બીનની<br /> સર્પિલી તાન છું. કેડિયાની ફાટફાટ<br /> થતી કસોને તોડતો માલધારીનો<br /> ટપ્પો છું, અને દામોદર કુંડની પાળીએ<br /> ગિરનારી પરોઢના સોનેરી<br /> ઉજાસમાં કેસર ઘોળતું હું<br /> નરસિંહનું પ્રભાતિયું છું. ભારતની<br /> વાંકી રે પાઘલડીનું ફુમતું છું હું,<br /> ગુજરાત !!!!!!!!!<br /> સમગ્ર પૃથ્વીના પટ પર માત્ર એક જ<br /> એવું હું રાજય છું, જેણે બે રાષ્ટ્રોના<br /> રાષ્ટ્રપિતાઓ સજર્યા છે. મારા<br /> કાઠિયાવાડના પોરબંદરમાંથી<br /> ભારતના મોહનદાસ કરમચંદ ગાંધી<br /> અને મોટી પાનેલીમાંથી<br /> મોહમ્મદઅલી જીન્નાહ!<br /> મારામાં જગતના ઇતિહાસને પડખું<br /> ફેરવીને પલટાવી દેવાની તાકાત છે,<br /> અને તાનસેનના દિલ્હીમાં ઉઠેલા<br /> દાહને વડનગરમાં શમાવી દેવાની<br /> અમીરાત છે.........<br /> મારામાં ધરતીની છાતી ચીરીને<br /> નકશો કંડારનારા ઇન્દુલાલ<br /> યાજ્ઞિકો વસે છે,અને નકશાઓનો<br /> એક ઝાટકે આકાર બદલાવી દેનાર<br /> સરદાર પટેલ પણ શ્વસે છે. ફિલ્ડ માર્શલ<br /> જનરલ સામ માણેકશાની જીભ પર<br /> મારી ભાષા હતી, અને ભારતભરમાં<br /> ક્રિકેટનો પાયો નાખનાર જામ<br /> રણજી મારી ગોદનું ફરજંદ હતો. મારા<br /> સંતાનો વિના ભારતના ફિલ્મ<br /> ટીવી યુગનું અસ્તિત્વ નથી.<br /> મહેબુબખાનથી મનમોહન દેસાઇ,<br /> આયેશા ટાકિયાથી હિમેશ રેશમિયા<br /> સુધી ગુજરાતની અહાલેક વાગે છે........<br /> વ્હાલા, હું ગુજરાત છું.<br /> હું આખા એશિયામાં સંભળાતી<br /> ગીરના સિંહની ખુમારીભરી ડણક છું<br /> અને એવા ડાલામથ્થા સાવજની<br /> કેશવાળીમાં આંગળીઓ ફેરવનાર<br /> આપા દાના જેવા સંતોના ભજનોની<br /> ચાનક છું. હું પરબવાવડીના છું. મારી<br /> વીજળીના ચમકારે ગંગાસતીએ<br /> મોતીડાં પરોવ્યા છે અને મારી<br /> બળબળતી રેતી પર શ્વાન સંગાથે<br /> પાણી લઇ દાદા મેકરણ ઘુમ્યા છે.<br /> મધરાતે એકતારા પર ગુંજતા દાસી<br /> જીવણના ભજનમાં હું છું અને ભવસાગર<br /> હાલકડોલક થતી જેસલ જાડેજાની<br /> નાવડી તારવી જનાર સતી<br /> તોરલના કીર્તનમાં હું છું.<br /> મોરારિબાપુના કંઠે ગવાતી ચોપાઇ<br /> છું, અને રમેશભાઇ ઓઝાના કંઠે ગવાતા<br /> શ્રીનાથજી પણ! જમિયલશાહ<br /> દાતાર અને ગેબનશાહ પીરોની<br /> અઝાન પર ઝૂકતું મસ્તક પણ હું છું.....<br /> મારી છાતી પર પ્રિયદર્શી<br /> અશોકના શિલાલેખ છે.<br /> પાવાગઢની ગોદમાં પડેલું યુનેસ્કોની<br /> વર્લ્ડ હેરિટેજ સાઇટનું ચાંપાનેર છે.<br /> મારા કાળજડે ધમધમતું લોથલ જેવું બંદર<br /> છે, અને સંસ્કૃતિના ટીંબા નીચે અડીખમ<br /> ઉભેલું ધોળાવીરાનું નગર છે. મેં રાજા<br /> નૌસોરસ જેવા ડાયનાસોરના ઈંડાઓ<br /> સાચવ્યા છે, અને ગામેગામ ફિલ્મી<br /> શૂટિંગ થાય એવા રજવાડી મહેલો<br /> ખીલવ્યા છે. મારી ગુફાઓમાં<br /> બુદ્ધના ઓમ મણિપદ્મે હૂમનો<br /> ધીરગંભીર નાદ ગુંજે છે. મારી<br /> શેરીઓમાં નવકાર મંત્રની વૈશ્વિક<br /> પ્રાર્થનાનો સાદ ગાજે છે. મારી<br /> બર્થ સર્ટિફિકેટમાં રાજકીય ઉંમર<br /> ૫૦ની હશે, પણ મારી ઉંમર કેટલી છે એ<br /> મને ખુદને ખબર નથી.<br /> હું ઉચ્છંગરાય ઢેબરની ગાંધીટોપીમાં<br /> બેસીને હીંચકતું બાળક હતું, અને<br /> જીવરાજ મહેતાના ખાદીના<br /> ઝભ્ભાના સળમાંય હું લપાતું હતું.<br /> માધવસિંહ સોલંકીના<br /> સાહિત્યપ્રેમી ચશ્માની ફ્રેમ પર હું<br /> પગ લંબાવી બેઠું છું અને ચીમનભાઇ<br /> પટેલના ચળકતાં લલાટમાં મેં મારૂં<br /> પ્રતિબિંબ શોઘ્યું છે. કેશુભાઇની<br /> ફાફડા- મરચાં સાથેની ચાની<br /> અડાળીના મેં ઘુંટ પીધા છે અને<br /> શંકરસિંહ બાપુની ટનાટન વાતોને<br /> બડી મુગ્ધતાથી સાંભળી છે અને હા,<br /> મારા આ ગોલ્ડન બર્થ ડે માટે જ જાણે<br /> મને નરેન્દ્ર મોદી મળ્યા છે. એમની<br /> દાઢી ને ગમ્મતથી ખેંચવી મને ગમે છે-<br /> અને એમને લીધે જ મારી આ ધમાકેદાર<br /> પાર્ટીના ગેસ્ટલિસ્ટમાં આખી<br /> દુનિયા છે. એમણે મને હવામાં ઉછાળીને<br /> ગેલની કિલકારીઓ કરાવી છે, અને<br /> સતત પહેરવા માટે નવા નવા ‘વા-વા’<br /> આપ્યા છે.<br /> અરે વાહ, હું ગુજરાત છું!<br /> મારા અફાટ લાંબા સાગરકાંઠાને<br /> ખેડીને નાનજી મહેતાએ આફ્રિકા સર<br /> કર્યું છે,અને એ જ દરિયાના મોજાંની<br /> થપાટો ખાઇ ખાઇને ભારતની નંબર<br /> વન કંપની બનાવી જનાર ધીરૂભાઇ<br /> અંબાણીનો પિંડ ઘડાયો છે. અમેરિકન<br /> મેગેઝીનોમાંચમકતાં અબજપતિ<br /> અઝીમ પ્રેમજી, તુલસી તંતી કે ગૌતમ<br /> અદાણીનું પણ હું વતન છું... અને મેં જ<br /> જતનથી નિરમા, કેડિલા, એલેમ્બિક,<br /> ટોરન્ટ, અજંતા,<br /> રસના, બાલાજી અને અફકોર્સ ટાટા<br /> જેવી બ્રાન્ડસના પારણાં<br /> હીંચોળ્યા છે. સુરતના હીરાની હું<br /> પાસાદાર ચમક છું અને પાટણના<br /> પટોળાંની આભલા મઢેલી ઝમક છું.<br /> રવિશંકર રાવળ અને<br /> કનુ દેસાઈની હું રેખાઓ છું. સપ્તકના<br /> તબલાની થાપ અને કુમુદિની-<br /> મૃણાલિનીના નૃત્યના ઠેકાઓ હું છું.<br /> હું છું સર ભગવતસિંહજીના<br /> ભગવદગોમંડલના ફરફરતા<br /> પાનાઓમાં, હું છું સયાજીરાવ<br /> ગાયકવાડના પેલેસની દીવાલો પર<br /> મલપતાં રાજા રવિવર્માનાચિત્રોમાં! હું પગથિયા ઉતરૂં છું અડાલજની<br /> વાવમાં અને પગથિયા ચડું<br /> છું, અમદાવાદની ગુફાના! લખતરની<br /> છત્રી મારા તડકાને ટાઢો કરે છે અને<br /> સીદી સૈયદની જાળી એ જ તડકાથી<br /> મારી હથેળીમાં જાણે મહેંદીની ભાત<br /> મૂકે છે.<br /> હઠીસિંગની હવેલીના ટોડલે ખરતું<br /> હેરિટેજનું પીછું હું છું અને ધોરડોના સફેદ<br /> રણમાં ચૂરચૂર થઈ જતું નમકનું સ્ફટિકમય<br /> ચોસલું હું છું.....<br /> ઇડરના કોતરો સૂસવાટા મારતો પવન<br /> પણ હું છું, અને નલીયામાં ઠરીને પડતું<br /> હિમ પણ ! નવસારીના દાદાભાઈ<br /> નવરોજીની પારસી અગિયારીનો<br /> આતશ પણ મારો છે, અને ગોઘૂલિ ટાણે<br /> સોમનાથના શિવાલયમાં ઘંટારવ<br /> સાથે થતી આરતીની અગ્નિશિખા<br /> પણ મારી છે. મહાલના જંગલોમાં<br /> પાણીમાં ઠેકડાં મારતા આદિવાસી<br /> બાળકો મારા ધાવણથી ઉછરે છે, અને<br /> લાલ લાલ સનેડો ગાઈને ચ્યોંચ્યોં<br /> જતા છોરા-છોરીઓ ય મારા ગાલે<br /> બચ્ચી ભરે છે.<br /> ગોંડલના ફાફડા-ભજીયાના ટેસડા<br /> મારી જીભમાંથી ઝરે છે અને સુરતની<br /> રતાળુની પુરી ખાવાથી પડતો શોષ<br /> પણ મારા ગળે પાંગરે છે. હળવદના<br /> ચૂરમામાં રેડાતી ઘીની લચપચતી<br /> ધાર છું હું, વડોદરાની ભાખરવડી<br /> ખાધા પછીનો સીસકાર છું હું.<br /> ભાવનગરી ગાંઠિયામાં મરીનો<br /> દાણો હું છું, અને રાજકોટના સંચાના<br /> આઈસ્ક્રીમ પર મુકાયેલો ચેરીનો<br /> બોલ પણ હું જ છું. મેં જેટલા રસથી<br /> એકલવીર જોધા માણેક, દાના દુશ્મન<br /> જોગીદાસ ખુમાણની બહારવટાની<br /> શૌર્યકથાઓના ઘૂંટડા ભર્યા છે,<br /> એટલા જ રસથી વલસાડની હાફૂસ અને<br /> જૂનાગઢની કેસરના અમૃતરસના પણ<br /> ઘૂંટડા ગટગટાવ્યા છે. મારી<br /> થાળીમાં ષટરસ છે, મારા હોઠ પર<br /> પાનથી લાલ થયેલ તંબોળરસની<br /> લાલિમા છે, અનેમારા ગલોફામાં<br /> ઝેરી ગૂટકાના ચાંદાની કાલિમા<br /> પણ છે.<br /> હું ગુજરાત છું!<br /> સ્ટેચ્યુ ઓફ લિબર્ટીની મશાલમાંથી<br /> અંગારા લઈને અમેરિકા અજવાળનાર<br /> અને બિગ બેન ટાવરના ડંકા તળે ડંકો<br /> વગાડનાર એન.આર.જી.(Non-Resident<br /> Gujarati) છું હું. વાયબ્રન્ટ<br /> મકરસંક્રાંતિના પતંગ ચગાવવા કરતા<br /> કાપવાનો વઘુ શોક રાખનાર<br /> કાચપાયેલો માંજો છું હું. હું હજાર નંગ<br /> પુસ્તક નથી જીરવી શકતું, પણ રોજ<br /> અડધો કરોડ અખબારી નકલો પચાવી<br /> જાઉં છું! કણબીનું હળ છું, કસબીની<br /> હથોડી છું. હું હોળીની પીળી ઝાળ છું<br /> અને દીવાળીની સતરંગી રંગોળી છું.<br /> હું નર્મદના ડાંડિયે પીટાયેલા મારા<br /> આકારનો પોકાર છું. હું કાકાસાહેબ<br /> કાલેલકર અને ફાધર વાલેસનું સાસરિયું<br /> છું. હું મુનશીની અસ્મિતા છું અને<br /> મેઘાણીની રસધાર છું...........<br /> મિયાં ફૂસકીની ટોપી અને ગલબા<br /> શિયાળની જામફળની ટોપલી યે<br /> મારી જ હતી. બકોર પટેલના હાથ પર<br /> પડતી વાઘજીભાઈની હું તાળી છું. મેં<br /> અનુભવી છે પીળા રૂમાલની ગાંઠની<br /> ભીંસ, સેના બારનિશની ચુસ્ત<br /> છાતીએ સંપુટ આપનારી મારી<br /> હથેળીના સળ ઉઠેલા છે. નૌતમલાલની<br /> ચાંદીની મૂઠવાળી લાકડીની ઠક ઠક<br /> મને હજુ સંભળાય છે. છ અક્ષરના<br /> નામમાંથી ઉઠેલો ત્રણ અક્ષરના<br /> નામનો સોનલવરણો પોકાર મારા<br /> કાળજે ત્રોફાય છે. મોબાઈલની<br /> કોલર ટયુનમાં નયનને બંધ રાખીને<br /> ગઝલ સંભળાય ત્યાં હું રણકું છું.<br /> પન્નાભાભી જાય છે, પણ આભડછેટ<br /> જતી નથી એ વિચારે હું ઝબકું છું. ઉપેન્દ્ર<br /> ત્રિવેદી-રમેશ મહેતાનો લહેકો પણ હું છું<br /> અને કાંતિ મડિયા- સિઘ્ધાર્થ<br /> રાંદેરિયાનો રંગીલો ચટકો પણ હું છું.<br /> હું તોફાની ટપુડો છું, હું તુલસી<br /> વિરાણી છું, મારે ત્યાં કંકુ ખરે ને સૂરજ<br /> ઉગે છે,અને મારી આંખે કંકુના સૂરજ આથમે<br /> છે........<br /> હા, હું ગુજરાત છું.<br /> મારો બર્થ ડે છે, છતાં ય મને કેમ કોઈ<br /> ગંદકીથી દૂર નિર્મળ રાખતા નથી?<br /> કેમ મારા આખા ય શરીરની નસેનસમાં<br /> પડી ગયેલા ખાડા પુરાતા નથી? હજુ<br /> ય હું ફફડું છું કે કોઈ લુખ્ખો મવાલી<br /> દાદાગીરીથી મારી કેક પરથી<br /> મીણબત્તીઓ ચોરી જશે અને પોલીસ<br /> એફઆઈઆર પણ નહીં નોંધે તો?<br /> આટઆટલી રમણીયતા પછી શું મારે<br /> રમખાણોથી જ ઓળખાવાનું છે?<br /> ચકલીને ય ન સાચવી શકનાર મારા<br /> ગુજરાતીઓ મને સાચવશે? કે પછી<br /> ગૌમાતાની વંદના કરી ગાયનું દૂધ જ<br /> ન પીવા જેવો દંભ કરશે? ક્યાં સુધી<br /> મારા ગૌરવને બદલે જ્ઞાતિ ગર્વ જ<br /> સાંભળી મારે માથું દુઃખાડવું પડશે? ક્યારે<br /> હું અંકિત ફડિયા કે ગીત શેઠી<br /> પરફોર્મન્સથી ઓળખાઈશ અને માત્ર<br /> એમના બેન્ક બેલેન્સથી નહિ? ક્યારે<br /> મારી આંખો ઠારનાર ઉડતા<br /> પતંગિયા જેવા મારા ખરા સ્વર્ણિમ<br /> ભવિષ્ય જેવા યુવક યુવતીઓને પ્રેમ<br /> કરવા, આનંદ કરવા, સત્ય શોધવા માટે<br /> મોકળું મેદાન અને અનંત આકાશ મળશે?<br /> રિમેમ્બર, હું એડજસ્ટેબલ છું, ફ્લેક્સીબલ છું<br /> અને એટલે જ મોડર્ન એન્ડ પ્રોગ્રેસિવ<br /> છું. વેપાર મારી આવડત છે, નબળાઈ<br /> નથી. જવાહરલાલથી જીન્નાહના<br /> વેવાઈઓ મારી ભાષા બોલ્યા છે. મેં<br /> દેશને પહેલા બિનકોંગ્રેસી<br /> વડાપ્રધાન મોરારજીભાઈ આપ્યા<br /> છે. અને આખી દુનિયામાં, આખા દેશમાં<br /> જ્યારે કોઈ પણ રિઝર્વ બેન્કની નોટને<br /> હાથમાં પકડશે... ત્યારે એને એના પર<br /> એક ગુજરાતીનું બોખું સ્મિત જોવા<br /> મળશે. અત્યાર સુધીમાં મેં પેદા કરેલા<br /> સર્વશ્રેષ્ઠ ગુજરાતીનું! જ્યાં હું છું, ત્યાં<br /> સદાકાળ ઉત્સવ છે, હું નર્મદા તીરે<br /> વિસ્તરેલો કબીરવડ છું.<br /> હું બોસ છું.<br /> બાપુ, હું ગુજરાત છું.<br /> <div> <br /></div>

અંજલિ ગુજરાતને

જય વસાવડા લિખિત આટલી સરસ અંજલિ ગુજરાતને ભાગ્યે જ કોઈએ આપી છે :- પુનરાવર્તન કરવું ગમે તેવી આ ગુર્જર સ્તુતિ ફરી ફરીને share કરવાનું ગમે ત...

+ Read more »

પુસ્તકનું મહત્વ

એક ખેતરના ખૂણા પર મકાન બનાવીને એક કુટુંબ રહેતું હતું. માં-બાપ, દાદાજી, તેમનો પૌત્ર. માં-બાપ રોજે મજુરી ઉપર નીકળી જતા, અને ઘરે દાદાજી અને દસ વરસનો પૌત્ર જ રહેતા. દાદાજી રોજે સવારે વહેલા ઉઠીને બારી પાસે મુકેલી ખુરશી પર બેસીને પુસ્તકો વાંચતા રહેતા.<br /> <br /> એક દિવસ પૌત્રએ પૂછ્યું: “દાદા...હું તમારી જેમ જ બુક્સ વાંચવાનો પ્રયત્ન કરું છું, પણ હું તેમાં કઈ સમજતો નથી. અને હું જે કઈ પણ સમજુ છું એ એક-બે દિવસમાં ભૂલી જાઉં છું. ઘણીવાર તો બુક બંધ કરું ને પાછળ બધું ભુલાઈ જાય છે. તમે પણ બધું ભૂલી જાઓ છો. તો પછી પુસ્તકો અને કહાનીઓ વાંચવાનો મતલબ શું?”<br /> <br /> દાદાજી હસ્યા, અને ઉભા થઈને રસોડામાં ગયા અને લોટ ચાળવાનો ગંદો હવાલો લઈને આવ્યા. પોતાના પૌત્રને કહ્યું: “આ હવાલો લે, અને બહાર ખેતરમાં જતા પાણીના ધોરીયા માંથી હવાલો ભરીને લેતો આવ. મારે આ હવાલામાં સમાય એટલું પાણી જોઈએ છે.”<br /> <br /> દીકરાને જેમ કહેલું તેમ કર્યું, પરંતુ હવાલો ભરીને દોડતો દાદાજી પાસે આવ્યો એ પહેલા જ હવાલાના કાણાઓ માંથી બધું પાણી લીક થઇ ગયું. દાદાજી હસ્યા અને કહ્યું: “બીજી વાર ભરતો આવ, પરંતુ આ વખતે ઝડપથી દોડીને આવજે.” દીકરો બીજી વાર ગયો, પણ ફરીથી તે દાદાજી પાસે પહોંચે એ પહેલા હવાલો ખાલી હતો! હાંફતા-હાંફતા તેણે દાદાજીને કહ્યું કે આ હવાલામાં તો પાણી ભરીને લાવવું અશક્ય લાગે છે. હું એક ગ્લાસમાં કે લોટામાં ભરતો આવું.<br /> પરંતુ દાદાજી કહે: “ના. મારે આ હવાલામાં સમાય એટલું પાણી જ પીવું છે! મને લાગે છે તું સરખી કોશિશ નથી કરી રહ્યો.” છોકરો ફરી બહાર ગયો, અને પૂરી ઝડપથી દોડતો આવ્યો, પણ હવાલો ફરી ખાલી જ હતો! થાકીને જમીન પર બેસીને દાદાજીને તેણે કહ્યું: “દાદા...કહું છું ને...આ નકામું છે. ના ચાલે.”<br /> <br /> “ઓહ... તો તને લાગે છે કે આ નકામું કામ છે?” દાદાજીએ કહ્યું, “-તું એકવાર હવાલા સામે તો જો.”<br /> <br /> છોકરાએ હવાલાને જોયો અને પહેલીવાર તેણે જોયું કે હવાલો બદલાઈ ગયો હતો. તે જુના ગંદા હવાલા માંથી ધોવાયેલો, ચોખ્ખો, ચળકતો હવાલો બની ગયો હતો. તેના દરેક મેલ ધોવાઇ ગયા હતા.<br /> <br /> દાદાજીએ હસીને કહ્યું: “બેટા...જયારે તમે પુસ્તકો વાંચો ત્યારે આવું થાય છે. તું કદાચ બધું સમજે નહી, કે બધું યાદ ન રહે, પરંતુ જયારે તમે વાંચો, ત્યારે તમે બદલાતા હો છો. અંદર અને બહાર પણ. કોઈ પણ કહાની કે કોઈ સારી વાત તમને અંદરથી થોડા ધોઈ નાખે છે, અને તમારો મેલ દુર કરે છે.”<br /> ---<br /> <div> <br /></div>

પુસ્તકનું મહત્વ

એક ખેતરના ખૂણા પર મકાન બનાવીને એક કુટુંબ રહેતું હતું. માં-બાપ, દાદાજી, તેમનો પૌત્ર. માં-બાપ રોજે મજુરી ઉપર નીકળી જતા, અને ઘરે દાદાજી અને દસ ...

+ Read more »

શિક્ષક એટલે કોણ?

શિક્ષક એટલે કોણ?<br /> ખુબજ મજાની વાત છે!<br /> અને છતાંયે છે કંપાવી મૂકે તેવી!<br /> <br /> એક શાળાના આચાર્ય એ વિદાય સમારંભના પ્રવચન માં કહેલું કે,<br /> <br /> “ડોક્ટર તેના બાળકને ડોક્ટર બનાવવા માગતો હોય છે,<br /> એંજીનીયર તેના બાળકને એંજીનીયર બનાવવા માગતો હોય છે,<br /> અને કોઈ બિઝનેસમેન તેના બાળકને કોઈ કંપની નો સીઈઓ બનાવવા માગતો હોય છે!<br /> <br /> પરંતુ એક શિક્ષક પણ તેના બાળકને આમાનું જ કૈંક બનાવવા માંગતો હોય છે!<br /> કોઈ ને ય પોતાની અંગત પસંદગીથી શિક્ષક બનવું નથી.<br /> <br /> ઘણું દુ:ખદ છે, પરંતુ હકીકત છે!<br /> <br /> ભોજન સમારંભમાં ટેબલ ની ફરતે બેઠેલા મહેમાનો જિંદગી વિષે ચર્ચા કરી રહ્યા હતા. એક વ્યક્તિ જે કોઈ કંપની ના સીઈઓ હતા, તેમણે શિક્ષણ માં રહેલ મુશ્કેલી ની ખુલાસાવાર ચર્ચા કરવાનો નિર્ણય કર્યો. તેમણે દલીલ કરી કે, “જે વ્યક્તિ એ પોતાની જિંદગી ના ઘડતર માટે શિક્ષણને શ્રેષ્ઠ વિકલ્પ તરીકે પસંદ કરેલ હોય, તેની પાસેથી કોઈ એક બાળક શું શીખી શકે?”<br /> <br /> પોતાના મુદ્દા ઉપર વધુ વજન આપવાના હેતુથી તેમણે ટેબલના બીજા છેડે બેસેલા એક મહેમાન ને કહ્યું,<br /> <br /> “પ્રામાણિકતાથી કહેજો બોની, તમે શું બનાવો છો?” એમનો મતલબ કમાણી થી હતો.<br /> <br /> શિક્ષિકા શ્રીમતિ બોની, પોતાની પ્રામાણિક્તા તેમજ નિખાલસતા માટે પ્રખ્યાત હતા. તેમની જવાબ આપ્યો,<br /> <br /> “તમારે જાણવું છે, હું શું બનાવું છું?<br /> (એમણે એકાદ શ્વાસ લેવા પૂરતા અટકી ને વાત આગળ ચલાવી)<br /> <br /> “બાળકોએ કલ્પના પણ કરી હોય તેના કરતાં વધુ મહેનત તેમની પાસે કરાવું છું<br /> <br /> તેમને મળેલા C+ ગ્રેડ નું મહત્વ તેમણે પરમ વીર ચક્ર કરતાં પણ વધુ લાગે, એવો અનુભવ કરાવું છું<br /> <br /> જે માં-બાપ તેમના પાંચ મિનિટ પણ શાંત બેસાડી શકતા નથી, તેમને પિસ્તાળીસ મિનિટના પિરિયડમાં સળંગ બેસાડુ છું અને તે પણ, આઈ-પોડ, ગેઇમ ક્યુબ, કે, ભાડે લાવેલી ફિલ્મની CD વગર!<br /> <br /> તમારે જાણવું છે હું શું બનાવું છું?<br /> (અહિંયા તેઓ ફરીવાર અટકયા અને ટેબલ પર બેઠેલા પ્રત્યેક વ્યક્તિ સામે નજર માંડી)<br /> <br /> “હું તેમણે આશ્ચર્ય ચકિત બનાવું છું! <br /> <br /> હું તેમને પ્રશ્નો પૂછતા કરી દઉં છું<br /> <br /> હું તેમને ખરા દીલથી માફી માંગતા શીખવાડું છું<br /> <br /> હું તેમને તેમની તમામ ક્રિયાઓ માટે આદર ધરાવતા અને જવાબદારી લેતા શીખવાડું છું<br /> <br /> હું તેમને લખતા શીખવાડું છું અને તેમની પાસે લખાવું છું અને સમજણ પાડું છું, કે, માત્ર કી-બોર્ડ જ સર્વસ્વ નથી<br /> <br /> હું તેમની પાસે વંચાવું છું અને વંચાવું છું અને વંચાવું છું<br /> <br /> હું તેમની પાસે ગણિત ની બધીજ ગણતરીઓ કરાવું છું, અને એ બધાજ બાળકો ઈશ્વરે આપેલા મગજ નો ઉપયોગ કરીને કરે છે, માનવી એ બનાવેલા કેલ્ક્યુલેટર નો નહીં<br /> <br /> બીજા દેશોમાંથી આવેલા સ્ટુડન્ટ્સ ને ઈંગ્લિશ વિષય બાબત માં જે પણ જાણવું જરૂરી હોય, તે સઘળું કેમ શીખી શકાય, તે શીખવાડું છું અને તે પણ પોતાની સંસ્કૃતિની મૌલિકતા જાળવી રાખીને<br /> <br /> હું મારા વર્ગખંડને એવી જગ્યામાં રૂપાંતરીત કરું છું જ્યાં મારા બધા સ્ટુડન્ટ્સ ને સલામતીનો અનુભવ થાય!<br /> <br /> અંતે હું તેમને સમજાવું છું, કે, જો તેઓ તેમને મળેલી તમામ સોગાતો નો ઉપયોગ કરે, સખત મહેનત કરે અને પોતાના હ્રદયના અવાજને અનુસરે, તો તેઓ પોતાની જિંદગીમાં અવશ્ય સફળ થઈ શકે!<br /> (શ્રીમતિ બોની અહીં છેલ્લી વખત અટકયા અને તેમને આગળ ચલાવ્યું)<br /> <br /> અને પછી જ્યારે લોકો ‘હું શું બનાવું છું’ ની મદદથી મારું માપ કાઢવાનો પ્રયત્ન કરે, ત્યારે હું મારું મસ્તક ઊંચું રાખી શકું છું અને તેમના પર ધ્યાન આપતી નથી, કારણકે હું જાણું છું, કે, પૈસો એજ સર્વસ્વ નથી.<br /> <br /> તમારે જાણવું છે હું શું બનાવું છું?<br /> હું તમારા બધાની જિંદગીમાં એક ફર્ક પેદા કરું છું! તમારા બાળકોને શિક્ષણ આપી, તૈયાર કરી, તેમને સીઈઓ, ડોક્ટર્સ અને એંજીનીયર્સ બનાવું છું!<br /> <br /> તમે શું બનાવો છો મી. સીઈઓ?”<br /> <br /> સીઈઓનું જડબું ખુલ્લુંજ રહી ગયું અને તેઓ ચૂપ જ રહ્યા.<br /> <br /> તમે જે કોઈને ઓળખતા હો, તેને આ આપવા જેવું છે, અને એમાં માતા, પિતા, ભાઈ, બહેન, પ્રશિક્ષક, આધ્યાત્મિક નેતા કે ગુરૂ નો પણ સમાવેશ કરી શકાય.

શિક્ષક એટલે કોણ?

શિક્ષક એટલે કોણ? ખુબજ મજાની વાત છે! અને છતાંયે છે કંપાવી મૂકે તેવી! એક શાળાના આચાર્ય એ વિદાય સમારંભના પ્રવચન માં કહેલું કે, “ડોક્ટર તે...

+ Read more »

આને કહેવાય..એક સાચો કલાકાર..

1961 ની વાત છે..શિહોરમાં શ્રી 'હેમુભાઇ ગઢવી' નો જાહેર કાર્યક્રમ હતો..આજુબાજુંના પંદર ગામના લોકોને હેમુભાઇ ગઢવીએ.. મુળુભા બંકડા..નાછડીયા હથિયાર..શિવાજી નું હાલરડુ..રાંકનુ રતન..ચેલૈયાનું હાલરડું..આવા લોકગીતો રાસડા.. અને લોકસાહિત્યની વાતોથી પ્રસન્ન કર્યા..<br /> સવારમાં રાજકોટ જવા નીકળ્યા..હેમુભાઇની સાથે એના એક મિત્ર હતા..<br /> એમને હેમુભાઇએ કહ્યું..<br /> "ભાઇ..આ બાજું આવ્યા છીએ તો મારી એક બહેન આ બાજું રહે છે એને મળતા જઇએ.."<br /> મિત્ર અંગત હતા એને ખબર હતી કે હેમું ભાઇની કોઇ બહેન આ બાજું નથી..પણ છતાં કોઇક કાકા-મામાની દીકરી હશે..એવું વિચારી મિત્ર સાથે ચાલ્યા..બસમાં બેઠા...કાઠિયાવાડના ઢસા ગામની નજીકના એક ગામમાં ઉતર્યા..મિત્રએ કહ્યુ "બેન નું ગામ આવી ગયું...?"<br /> હેમુંભાઇએ કહ્યું.."ના"<br /> ત્યાર પછી પાંચેક કિલોમીટર જેટલો પગપાળા ધુળિયો રસ્તો કાપીને આ બંને મિત્રો..સાવ અંતરિયાળ એવા એક નાનકડા ગામમાં પ્રવેશ્યા..ગામનાં પાદરમાં જઇ બેઠેલા લોકોને હેમુંભાઇએ પૂછ્યું..."ભાઇ આ ગામમાં એક ધનીબેન રહે છે..?"<br /> "હા ભાઇ તમે એના સગા છો..?"<br /> "હા મારી બેન થાય..હું એનો ભાઇ છું"<br /> "સારું...ભાઇ ધનીબેન એક વિધવા બાઇ છે પરગામ થી રે'વા આવી છે...છોકરા આહીં આવ તો...!! મે'માનને ધનીબેનનું ઘર બતાવી આવ્ય.."<br /> છોકરો આગળ થયો...ગામમાં દાખલ થતાં એક સાવ તુટલી ફુટલી ખડકી આવી..મકાનના અર્ધા છાપરામાં દેશી નળિયા હતાં અર્ધુ છાપરું ઉજ્જડ હતું..ગાર માટીની દિવાલોના ગામડામાં ગરીબી સમાતી નહોતી..નાના બાળકો ફળિયામાં રમતા હતા..એને હેમું ભાઇએ પુછ્યું.."બેટા..તારા બા ક્યા છે..?"<br /> "ઈ..મારી બા..રોટલા ઘડે.."<br /> "બા..મેમાન આવ્યા.."<br /> અને જેની સાડીમાં ભાતેભાતે થીંગડા 'ને સાક્ષાત ગરીબીએ સ્વરુપ ધારણ કર્યુ હોય એવી એક બાઇ બહાર આવી..<br /> "કોણ..?"<br /> "હું હેમુ ગઢવી"<br /> બાઇ આગળ આવી..દુ:ખણાં લીધા..<br /> ચા બનાવી..પીધી..<br /> અને હેમુ ભાઇએ ખીસ્સામાંથી પાંચસો જેટલા રૂપિયા કાઢ્યા..અને પેલી બાઇને આપ્યા...<br /> "લ્યો બેન અટાણે આટલા રૂપિયા મારી પાસે છે..પણ,વિશેષ સગવડ થશે તો પાછો આવીશ.."<br /> આંખમાં આંસું સાથે પેલી ગરીબ બાઇએ રૂપિયા લીધા..અને બંને મિત્રોએ વિદાય લીધી...પણ રસ્તે ચડ્યા પછી હેમુભાઇના મિત્રએ પુછ્યું..<br /> ."તમારા આ બેન ને હું ઓળખતો નથી.."<br /> મરક મરક હસતા રુડામોઢા વાળા..હેમુંભાઇ બોલ્યા..<br /> "હું પણ નથી ઓળખતો...!!"<br /> અચંબો પામી ને મિત્ર એ કહ્યું..."તો પછી આ રૂપિયા...?"<br /> અને હેમું ભાઇ એ જે વાત કરી એ આજના તમામ કલાકારોને પ્રેરણા આપે એવી હતી..<br /> "ભાઇ..આકાશવાણી ઉપર મારા પ્રોગ્રામ આવે એ આ બેનના બાળકો સાંભળે અને પુછે.....'બા..! આ કોણ ગાય..?'<br /> એ બેન કહે..'બેટા તારા હેમુંમામા ગાય છે..<br /> અને એક દિવસ આ બેનના મોટા દીકરાએ આકાશવાણીના સરનામે..ત્રાંગા બાંગા અક્ષરોમાં પત્ર લખ્યો..<br /> <br /> મારા હેમુ મામાને માલુમ થાય..કે મારા બાપું મરી ગયા છે મારી બા મજુરી કરે છે અમને થાય એટલું ખાવાનું નથી મળતું..તો તમે પૈસા મોકલજો..'<br /> એ કાગળ મે વાંચ્યો..<br /> અને ગામનું સરનામું લીધું..<br /> આજ પ્રોગ્રામ 'ને પૈસા મળ્યા..<br /> એ બેનને આપ્યા...<br /> હું એ છોકરાનો મામો...<br /> અને તું હવે મારો મામા થા..<br /> ને,આપણી બેની રાજકોટની ટીકીટ કપાવી લે..!!"<br /> <br /> આને કહેવાય..એક સાચો કલાકાર..<br /> 'ચડશે ઘટા ઘનઘોર..<br /> ગગને મેઘજળ વરસાવસે..<br /> અને નીલવર્ણી ઓઢણી ધરા સર પર ધારશે..<br /> ગહેકાટ થાતા મોરઘન..<br /> અને પીયુંજન પોકારશે..<br /> તે વખત આ ગુજરાત ને..<br /> ઓલ્યો..યાદ 'હેમુ' આવશે..

આને કહેવાય..એક સાચો કલાકાર..

1961 ની વાત છે..શિહોરમાં શ્રી 'હેમુભાઇ ગઢવી' નો જાહેર કાર્યક્રમ હતો..આજુબાજુંના પંદર ગામના લોકોને હેમુભાઇ ગઢવીએ.. મુળુભા બંકડા..નાછડ...

+ Read more »